Klassiek, klassieker, klassiekst!

Door: Rob Willemse (Freelance Sportjournalist )

"En hoe mooi zou een ronde van (heel) Amsterdam zijn..."

Omloop Het Nieuwsblad (voorheen Het Volk), Berendries, Oude Kwaremont, Kuurne-Brussel-Kuurne, Parijs-Nice, Tirenno-Adriatico, Poggio, Primavera ….; hoe prima en picobello klinkt dat? En hoeveel nostalgischer wil en kun je het hebben dan de Strade Bianche? Dan begint het kwijl bij de kenners toch wel een beetje uit de mondhoeken te lopen. Even wennen aan nieuwe gezichten, en aan oude gezichten in andere outfit. Maar hoe mooi zijn de beelden weer … Het doet allemaal verlangen naar Harelbeeke, Gent en Wevelchem, naar de Ronde, Muur, Vlaanderen, Hel, Noorden, Parijs (of beter: Compiègne), Bos van Wallers, Roubaix, maar ook Amstel, Gold, Cauberg en Race, naar Brabantse en Waalse Pijl, Huy, Doyenne, Luik en Bastenaken, La Redoute en ook Luik. Amsterdammer Dylan Groenewegen, 25 pas en vorig jaar winnaar van Brussel-Kuurne-Brussel en dit jaar van twee etappes in Parijs-Nice, koos -  nu al denkend aan de Tour - voor de rit naar de zon, en – op de valreep – voor de Primavera en Gent-Wevelchem. Ook Vlaanderens mooiste zou hij kunnen winnen, maar die ontbreekt in zijn agenda. Ooit hadden we hier in Amsterdam mooie klassieke koersen zoals de Ronde van de Lindengracht, de Albert Cuyp, van de Westerstraat (per 16 juni van dit jaar in ere hersteld!) en gelukkig hebben we de Ronde van de Orteliusstraat al langer terug; 7 september barst dat weer los, dus gaat dat zien én voelen (en ook hóren: o, dat zoevende ruisende wielergeluid van een peloton). En hoe mooi zou een ronde van (heel) Amsterdam zijn? Start bij het Olympisch stadion, onder het Rijksmuseum door richting grachten, via de Stopera, langs het Y en via de Schellingwouderbrug naar noord, ’t Twiske, Spaarnwoude, de Noord-Hollandse kust via Alkmaar en Hoorn naar het IJsselmeer en ….; nou ja, fantaseer maar raak, maak het verhaal af en kleur de plaatjes. Vergeet daarbij vooral de Hollandse luchten van de Hollandse meesters niet. Klassiek, klassieker, klassiekst!

Al die mooie voorjaarsklassiekers doen ook verlangen naar gedeeld wielerkijkgenot, in een café voor de tv met goeie espresso of cappuccino plus appeltaart of Belgische bonbons, of de bekende betere Belgische bieren; samen met aan koers kijken verslaafde lotgenoten die - al dan niet gehuld in hun favoriete wielershirt - hun emoties tonen en opveren bij die misschien beslissende demarrage van een landgenoot op slechts een paar kilometer van de meet: “ja, já! Kom op nou, kom óp!” Die elkaar schaterend van geluk op de schouders beuken als het lukt om uit de greep van de achtervolgers te blijven, of de sprint van een viermans sterke kopgroep te winnen. Zoals op 19 april 1964, de dag dat geboren Amsterdammer - en later Amstelvener - Peter Post Parijs-Roubaix won, in de tot 2017 snelste tijd (45.129 km. per uur) ooit. (Voor beelden, nog in zwartwit, van die Parijs-Roubaix: www.youtube.com/watch?v=rLCTg_hEd-o met toelichting van de winnaar zelf; plus de overwinning van Jan Janssen in 1967 en van Eddy Mercks in ’70, ook met uitleg van genoemde winnaars.) Dus is het wachten op dat clubhuis van Cycle Capital, voor die koffie, dat betere biertje en voor de beelden van een mooie, spectaculaire koers met deskundig commentaar van - bijvoorbeeld - Steven Rooks, tegenwoordig ook woonachtig in Amstelveen. We kennen inmiddels de eerste winnaars van dit wielerjaar. Veel plezier met het vervolg; z.s.m. in het “Cycle Capital-theater”!